Τα μόνα
σίγουρα και βέβαια πράγματα για τον εαυτό μου φέτος το Μάιο του ’13 ήταν ότι
είχα διαθέσιμο χρόνο, πολλή «δοτική» διάθεση, απίστευτη ενέργεια – ως συνήθως
- και λίγα χρήματα!
Αποφάσισα
λοιπόν ν’ ακολουθήσω ένα άλλο μου όνειρο, ένα μονοπάτι που λόγω έλλειψης χρόνου
δεν είχα ακόμη πάρει.
Αποφάσισα ν’ αφοσιωθώ κι εγώ σε κάτι. Να δεσμευθώ κάπου! Σ’
αυτό το κάτι που δεν τολμούσα ακόμη να αφεθώ. Γνώριζα τι ήταν και πού θα το
έβρισκα. Χωρίς σκέψη, χωρίς το φόβο
πλέον της …αντίδρασης. Να δοθώ ανιδιοτελώς σε κάτι που αληθινά αγαπώ και πιστεύω.
Κι αυτό είναι η Φύση. Να γυρίσω το σώμα μου και να ανοίξω
την αγκαλιά μου σ’ αυτήν. Στη Γη μου. Που την πατάω, τη χτυπάω, την πληγώνω
σχίζοντάς την και βιάζοντάς την χωρίς να τη νιώσω ,έστω, για μια στιγμή.
Δεν αργοπορώ άλλο, δεν μπαίνω σε δεύτερη ,ξανά, σκέψη. Όπως
έχω ανοιχτό στα πόδια μου τον υπολογιστή, χτυπάω τις λέξεις που μου έρχονται
σφήνα στο νου: « εθελοντισμός πυροπροστασίας αττικής». Ανοίγω… κλείνω διάφορα
σάιτς έως ότου ένα μ’ έκανε να σταθώ και να το διαβάσω : Ε.ΔΑΣ.Α. Δυνατό
ακρωνύμιο. Ολοκληρώνοντας το διάβασμα ένιωσα πως εδώ τα πράγματα είναι πιο
οργανωμένα και δεν θα κινδυνεύω. Πως οι άνθρωποι αυτοί είναι δοσμένοι σ’ αυτό
που αγαπούν, χωρίς κόστος. Αν με συναντήσετε μην με ρωτήσετε πώς. Είναι σαν
αυτά τα πράγματα που μόνο εσύ τα κατανοείς! Ενιωσα ασφάλεια.
Εδώ είμαι! Τα’ χει όλα. Πιστεύω πως βρήκα αυτό που
αναζητούσα. Γιατί ως ανήσυχο και περιπετειώδες πνεύμα που είμαι θεωρώ πως βρήκα
κομμάτια που μου ταιριάζουν και «κλειδώνουν» μέσα μου.
Συμπλήρωσα αμέσως τη «φόρμα». Επισκέφθηκα το γραφείο του
σωματείου. Κοιτάζοντάς τους στα μάτια είδα τη χαρά τους στη σκέψη τους και μόνο
πως «να, κι άλλος ένας ήρθε εθελοντικά να καταθέσει την προσφορά του.». Όταν
γράφω όμως «κατάθεση προσφοράς» δεν αναφέρομαι, φίλοι μου, σε χρηματική αλλά σε
κατάθεση κουράγιου, διάθεσης, ψυχής, αγάπης και αφοσίωσης αν «βγει»
μακροπρόθεσμα.
Ήμουν από τις τυχερές εθελόντριες. Πήγα στην πρώτη φύλαξη
της σεζόν! Όλα ήταν μαγικά. Είχε απ’ όλα. Πεζοπορία μέσα σε πανέμορφα πορτρέτα
τοπίου, είχε απόλυτη καταστροφή τοπίου… Σαν να ήμουν πρωταγωνίστρια στην ταινία
«ο άρχοντας των Δακτυλιδιών».
Και μετά έρχεται το απόλυτο ραντεβού στα 1.200μ. με το Θεό
Ηλιο. Πάντοτε φτάνεις εκεί λίγο πριν από το χαιρετισμό στον Ηλιο. Τον κοιτάς
κατάματα… Βαθιά μέσα του. Σαν να κοιτάς τον έρωτά σου. Που δεν τον χορταίνεις…
και μέχρι να χαθεί σου έχει χαρίσει τα πιο δυνατά και ανείπωτα συναισθήματα ,τα οποία κανείς άλλος μπορεί να
σου προσφέρει γιατί κάθε μέρα σου δίνει και σου δείχνει και κάτι ακόμη που μόνο
αυτός μπορεί γιατί ξέρει ότι και οι δύο είστε ίδιοι, είστε ένα. Είναι ο ένας
και ο μοναδικός, πάντοτε. Και μετά, πριν προλάβει το σκοτάδι να σε τρομάξει, αν
είσαι τυχερός-ή βλέπεις τον εαυτό σου να περπατάει πάνω σε μια σεληνιακή
εξέδρα. Γίνεσαι συνεργός σε όλες σχεδόν τις μύχιες μεταλλάξεις της φύσης.
Φορές φορές μοιάζει με κάτι πίνακες ζωγράφων που σε κάνουν
ν’ αναρωτιέσαι «μα δεν υπάρχουν τέτοια χρώματα, πώς τα βγάζει ο νους τους στον
καμβά;».
Ηλιος και Γη. Σελήνη και Γη: Προδοσία 0 (μηδέν). Προσφορά
στη νιοστή. Δεν σου ζητά τίποτα άλλο η Γη. Μόνο να υπάρχεις μαζί της. Να μην
κάνεις πως δεν υπάρχει. Και μόνο η ύπαρξή σου της αρκεί για να συνεχίζει να
δίνεται. Ασύγκριτη και αξεπέραστη.
Απόκρυφη…
Κανείς έως τώρα δεν υπήρξε αντιρρησίας μάρτυρας της
ενέργειας που διοχετευόταν μέσα μου. Η γη, τα δέντρα, ο βράχος, η πέτρα, το
ξύλο με θεραπεύουν κάθε φορά που είμαι υπό την προστασία τους. Τόσο όσο νιώθω
πως την προδοσία την κάνω πλέον εγώ!
Από τότε έως και αυτή τη στιγμή που γράφω ο νους μου είναι
εκεί. Αν ακόμη τύχει και είμαι κάπου εκεί έξω, όπου μπορώ να έχω οπτική επαφή
έστω και κατά προσέγγιση, νιώθω πόσο πολύ μου λείπει, νιώθω πόσο πολύ έλκομαι.
Νιώθω πόσα πολλά έχω μέσα μου για να δώσω ακόμη και δεν το γνώριζα. Η διαίσθησή
μου όμως ήξερε. Σίγουρα από τότε μέχρι τώρα μειώθηκε κάπως ο διαθέσιμος χρόνος
μου, αυξήθηκαν λίγο τα χρήματά μου, αλλά υπάρχει χρόνος για το μαγικό κάλεσμα
του Βουνού μου. Είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Δεν του αντιστέκεσαι και
αισθάνεσαι τύψεις εάν δεν του δώσεις το διαθέσιμό σου χρόνο.
Άλλωστε, αγαπημένοι μου, μια ολοκληρωμένη ερωτική σχέση
πρέπει να σου βγάζει ό,τι ομορφότερο και καλύτερο έχεις.
Κάπως έτσι άνοιξαν για μένα και οι πύλες του δικού μου
μαγικού Βουνού, κι έτσι πλέον αναγνωρίζω στα μάτια μου τη ματιά και των άλλων
που ακολουθούν το μονοπάτι της ανάβασης στην Πάρνηθα.
Είμαι σίγουρη πως κι εσύ θα βρεις τα δικά σου περάσματα για
να συναντηθούμε γιατί εγώ είμαι ήδη μέσα.
Ιώ
